Souvenirs

"Mama, als deze pot appelstroop leeg is, wil ik hem graag bewaren." We zitten aan het ontbijt en ik kijk mijn achtjarige vragend aan. Onze mannen jagen er wekelijks een pot of drie aan appelstroop doorheen, dus het is zogezegd niet echt een unicum in ons huis. Bij het zien van mijn vragende blik, pakt hij het potje op en draait het rond in zijn handen. "Het is een herinnering aan onze vakantie," droomt hij hardop.

Ik glimlach. Ik snap hem.

Tijdens onze fijne vakantie op de Veluwe vorige week belanden we in een pannenkoekenrestaurant. Zonder appelstroop. Niet aan gedacht. Onze jongens blieven geen stroop of poedersuiker, dus manlief met een peperkoeken hart gaat op een holletje naar de plaatselijke Jumbo voor een pot appelstroop. Déze pot appelstroop. Die dus spontaan waarde en betekenis krijgt, voorbij de inhoud van het potje.

Het is toch grappig eigenlijk. Antropologen zeggen: niets heeft betekenis van zichzelf. Het zijn de mensen die betekenis geven. Een pot appelstroop kan zo een souvenir* worden. Ik zie deze week Royce de Vries (zoon van Peter R.) in een TV-programma naast een ingelijst Ajax-shirt zitten dat een waar relikwie is geworden. Hij belooft plechtig dat het voor altijd bij hem blijft. Onze kinderen weten haarfijn te vertellen welke Pokémonkaarten meer waard zijn dan andere, en dat het heel belangrijk is dat het wel 'de echte' zijn. Ik sta weleens oud papier weg te gooien. Steevast denk ik dan: het lot van papier is ook maar grillig. Het ene velletje belandt vies in een toiletpot, of afgedankt bij het oud papier. Terwijl andere velletjes het geluk hebben om liefdesbrieven, biljetten van 1000 euro, kunstwerken en contracten te worden. Het is maar welke betekenis wij als mensen eraan geven.

* Het Franse woord souvenir komt van de woorden sous venir (wat van onder naar boven komt). Een herinnering dus. Een artefact dat iets uit ons onderbewuste naar boven brengt.

Het heeft iets moois wel. Vind ik. Dat een pot appelstroop zomaar een andere betekenis en dus waarde kan krijgen.

Zo is het ook met merken, natuurlijk. En met mensen. Die ene vriend die er altijd voor je is als je hem nodig hebt. Die collega met wie je steevast de grootste lol hebt. Die fotograaf die precies de juiste foto's maakt en de horecaondernemer die je kinderen altijd iets extra's toestopt en jou het gevoel geeft dat je meer dan welkom bent. Het gevoel van luxe dat dat ene automerk je geeft, en de excitement die je voelt als je een buitensportzaak binnenloopt. De betekenis die zij - mensen én merken - hebben in jouw leven bepaalt hun waarde. En dat kan 14 karaat goud zijn.

De maand van de buurjongen gaat over 'thuiskomen'. Over van je huis een thuis maken. Door de mensen, de spullen en de gebeurtenissen die er ons leven kleur, betekenis en waarde geven. Welke souvenir van de afgelopen zomer nam jij mee naar huis? Of zijn er souvenirs van langer geleden waar jij nog regelmatig naar kijkt?

#eenmerkdatklopt
#demaandvandenbuurjongen