Mastering the art of play

Onze jongste is vier jaar oud. Een kleine man met prachtige donkere boevenogen, een prettig-gestoorde ‘ik doe lekker waar ík zin in heb’-mentaliteit en een heel, heel groot hart. Noah is een speler. Echt: híj begrijpt spelen zoals spelen is bedoeld. Ik vind het heerlijk om hem - stiekem - te observeren. En god, wat kunnen we daar als ondernemers veel van leren. 

Dit is hoe spelen eruitziet als je Noah bent.

Je komt thuis uit school. Je moeder vraagt hoe het was, maar je wimpelt haar af met een snelle ‘goed’. Want in de hoek van de kamer wachten talloze karakters, klaar om door jou tot leven geroepen te worden. Met je grote held broer, duik je de Playmobilhoek in. In no time verdeel je onderling wie welk karakter mag ‘spelen’. Direct zitten jullie midden in een verhaal. “En dan was dit de boef, en die had net dit gedaan bij die mijnheer, en die was heel boos.” In moeiteloze synergie verwerken jullie boeven, piraten, agenten en cowboys in één verhaal. Zonder te weten waar het naartoe gaat of hoe het afloopt.

Ik verwonder me. Wat een zaligheid. Een verhaal met ontelbaar veel mogelijkheden omdat het enige dat telt is wat er nu in je opkomt. Altijd alleen maar de eerstvolgende stap. Een verhaallijn die gewoon mag ontstaan. Niet gehinderd door hoge verwachtingen, gewenste eindresultaten of eisen aan de uitkomst. En het mooie? Het verhaal dat ontstaat, klopt gewoon. Altijd. Het goede overwint het kwade. De boef verandert in een held. Of de dappere cowboy en piraat helpen de agent met de boef gevangennemen. Eind goed, al goed.

De afgelopen weken begeleidde ik een groep ondernemers die samen een nieuw bedrijf, een nieuw merk, aan het opbouwen is. Een intens traject, waarin zij met elkaar en ik met hen voortdurend opzoeken wat klopt. Een traject waar trusting the process en écht luisteren centraal staan.

Deze week begonnen we - toch een tikkeltje nerveus - aan de laatste strategiesessie. Want we weten het allemaal: om te komen tot een merkstrategie die klopt, moeten we loslaten en vertrouwen. Ruimte creëren om tot de kern te komen. Maar oh wat is het soms lastig. Onze behoefte aan concrete antwoorden, vervolgstappen die gezet moeten worden, ons enthousiasme of zelfs ongeduld en de wens om voortvarend te zijn. Eén van de ondernemers bracht de oplossing: “Ik wil vandaag gewoon spelen. Op een leuke en fijne manier ons verhaal verdere onderzoeken en uitdiepen. En erop vertrouwen dat dat wat vandaag ontstaat ‘genoeg’ is.

Dus zo begonnen we. We besloten een verhaal te maken. De reis van de held. Net als Noah dat altijd doet. En het was genoeg. Meer dan genoeg, natuurlijk. (Jullie gaan nog heel veel horen van deze hele bijzondere ondernemers, maar dat terzijde) En het mooie: de magie ontstond precies daar en op die momenten waarop we speelden zoals Noah dat doet. Kleurden zoals Noah kleurt.

Hoewel niets Noah te gek is en hij de dag graag springend, dansen en stuiterend doorbrengt, vindt Noah namelijk heel veel rust in creatief zijn. In mooie dingen maken. Hij is gek op kleuren (van wie zou hij het hebben?). Kleuren op zijn Noahs betekent met een bonte verzameling kleurpotloden op een vel papier krassen. Gekke, onherkenbare vormen die organisch in elkaar overgaan. Prachtige kleurencombinaties die ontstaan. En als ik aan hem vraag wat het wordt, Noah die zijn schouders ophaalt en stellig zegt: “Dat weet ik nog niet.

Tjonge. Wat zou er gebeuren als we écht ons minder zouden vastpinnen op het eindresultaat, en in plaats daarvan dingen ‘gewoon’ zouden laten ontstaan? Ik spreek uit eigen ervaring als ik zeg dat juist de ideeën die spelenderwijs ontstonden, bij TR-IBU het meest succesvol zijn. Zo ontstond het Native Brand programma, zo ontstond de 2.0 versie daarvan die ik dit najaar lanceer. En zo ontstond ook de eerste TR-IBE day op 3 oktober! Spelen is leuk, en effectief!

Het wordt tijd dat we de kunst van het spelen ons weer meester maken. Mastering the art of playing. Ik overweeg om Noah in te huren als Master of Play. Nog even voelen of dat klopt.