Coronablog #2: Marjan (een ode aan mijn buurvrouw)

Een kleine acht en een half jaar geleden fietsten wij - nog zonder kinderen - vanuit ‘de grote stad’ naar het dorp Vleuten. Het was zondag en we slopen de achtertuin in van een huis dat we de dag erop met een makelaar zouden gaan bezichtigen. Althans…

Uit het huis ernaast denderde oorverdovend Freddie Mercury door de speakers. We keken elkaar vertwijfeld aan. Zouden we écht..?

Maar we bezochten, bezweken en we kochten. We leerden van buurvrouw Marjan al gauw dat haar man af en toe - haar woorden - zijn ‘dolle vijf minuten’ heeft. Dat de muziek dan op vol volume gaat. “En verder heb je geen last van ons hoor,” voegde ze toe. En dat klopt. Maar toch ook niet. Want ‘geen last’ focust op wat er níét is. En daarmee deed Marjan zichzelf tekort.

Marjan is het type buurvrouw dat je iedereen wenst. Ze zorgt voor alle huisdieren in de straat, neemt alle pakketjes aan, heeft een bos vol sleutels van de hele buurt om voor de bloemetjes te zorgen als je weg bent of je erin te laten als je zonder sleutel buitenstaat. Toen wij jaren geleden - ons daar op geen enkele manier nog van bewust - een weekendje stilletjes naar Barcelona waren vertrokken, vertelde ze dat ze toch even door het raam had gespiekt. “Het was zó stil, ik wilde even weten of het allemaal wel goed ging.” Niet bemoeizuchtig. Gewoon oprecht bezorgd. 

Sindsdien vertellen we het Marjan als we weggaan. Omdat we weten dat ze anders niet meer slaapt. En omdat ze in alle vroegte opstaat om ons uit te zwaaien, wat de kinderen (net als wij) geweldig vinden. Reserve-oma Marjan. Als het mooi weer is, we over de schutting een praatje maken en ze de kinderen spot, wijst ze met haar hoofd schuin naar de schuur. “Mogen ze?” En als ik ja zeg, vliegen de mannen door het achterpad de tuin in naar de schuur, waar een magische vriezer is met een onuitputtelijke ijsjesbron.

Weten dat Marjan er altijd is, is geruststellend. Een heerlijk gevoel. Een rondje hardlopen als de kids op bed liggen? Marjan let wel even op de babyfoon. Een ei te weinig? Marjan heeft er wel een.

Maar afgelopen twee weken was Marjan ziek. Op 20 maart een zorgelijk appje in de groep van drie buurvrouwen: “Ik hoest en heb 38,1.” Het bleek de voorbode van twee ellendige weken hoesten, koorts, benauwdheid. Waarschijnlijk corona. Nul eetlust, slap als een vaatdoek én een hart vol zorgen. Want de man van Marjan mag niet ziek worden vanwege zijn toch al fragiele gezondheid.

Dus waren de rollen omgedraaid. Deden wij - Renske, de andere buurvrouw, en wij - een boodschapje, hielden wij de boel in de gaten. We maaiden het gras, brachten een bloemetje, maakten een virtueel praatje en staken een hart onder de riem.

Ik weet niet hoe het met jullie gaat, maar ik voel in deze tijd zoveel liefde voor de mensen die zomaar in mijn leven kwamen door de plek waar we zijn gaan wonen. Zoveel warmte, genegenheid en respect voor dat zij er gewoon altijd zijn. Ze maken - soms expliciet maar heel vaak impliciet - deel uit van ons leven. We kozen elkaar niet uit maar zijn blij met elkaar. Allemaal. En dat voelen we nu gewoon een beetje extra. De herwaardering van het - bijna ouderwetse - buurtcontact.

Onder die gevoelens ligt een het verlangen naar het geruststellende gevoel van niet alleen zijn, deel uitmaken van een groep mensen waar je jezelf mag zijn en bij wie je je thuis voelt. Het is het verlangen van de Buurjongen. Alles wat zo gewoon is en er vanzelfsprekend bij lijkt te horen, juist waarderen. De coronacrisis triggert dat verlangen bij iedereen.

Voor ondernemers is het niet onbelangrijk om te begrijpen hoe de coronacrisis verlangens triggert waarvan we niet wisten dat we ze hadden. Zoals die van de buurjongen. Want dat gebeurt. Bij onszelf én bij onze klanten. Inzicht in die verlangens en waarom ze jou(w merk) juist nu aantrekkelijk maken, helpt je om in deze pittige tijden dapper, creatief en (veer)krachtig te zijn.

Je leest er alles over in het interactieve miniboek ‘Betekenisvol ondernemen in tijden van corona’. Ik schreef het, geïnspireerd door wat ik de afgelopen weken zag gebeuren. Het boek is gratis omdat ik wil dat zoveel mogelijk ondernemers het lezen. Je kunt het hier downloaden.

En dan nog even over Marjan. Die knapt - kilo’s lichter - gelukkig weer langzaam op. De eerste ijsjes zijn alweer uitgedeeld tijdens de afgelopen warme dagen. Maar we blijven nog even apart, ieder in zijn eigen huis en tuin. Maar meer verbonden dan ooit.

Ik wens je dat je deze bijzondere en gekke tijd kunt gebruiken om het geheim van jouw aantrekkingskracht te ontdekken. Als er een moment is waarop dat kan, is het wel nu. Want de crisis triggert óók opmerkzaamheid en bewustwording. Maak daar gebruik van!

PS. Dit is de tweede in een serie van twaalf korte (oké, deze was niet kort), persoonlijke verhalen. Verhalen in tijden van corona, zeg maar. Ze vertellen over de twaalf universele menselijke verlangens die door de archetypen gepersonifieerd worden. Meer weten over de archetypen en wat ze voor jouw merk kunnen betekenen? Neem eens een kijkje op www.tr-ibu.nl.