Coronablog #10: Een nieuw verhaal

“Wat ik zo bijzonder vind aan hoe jij je verhaal vertelt, is dat het zo zintuiglijk is.”

Ik neem jullie even mee naar een paar jaar geleden. Mijn gesprekspartner leunt achterover op zijn stoel als ik verrast opkijk. Ik kijk vragend kennelijk, want hij vervolgt. “Écht. Je praat met ál je zintuigen. Het is heel inspirerend om te zien hoe intens jij je verhaal beleeft en gelooft. Er is geen twijfel meer mogelijk, als je jou hoort praten.”

Het is mijn werk. Intense gesprekken voeren met ondernemers. Met ondernemers met wie ik werk natuurlijk, maar ook met nog onbekende. Ik geniet van die gesprekken omdat in iedere ontmoeting een potentieel verhaal verscholen ligt én omdat ik onwaarschijnlijk veel leer van al die bijzondere mensen. Zoals van de man van de zintuigen. Zijn opmerking blijft hangen.

Is dat echt iets dat bij mij hoort? Ik weet niet beter dan dat je met al je zintuigen iets ervaart. Iets dat er is, op dat moment op die plek. Maar ook iets dat al is geweest of nog gaat komen.

Neem geur. Niets is zo beloftevol als de geur van avond na een warme lentedag. En een oud flesje parfum dat ik achterin de kast vind, brengt me zomaar weer op die fijne vakantie jaren geleden met een vriendin. Of geluid. De eerste klanken van dat ene nummer op de radio en ik lig weer in het stadspark, op een brakke zondag na een avond stappen met vrienden. We hebben volleybalnet en een bal mee en zo verstrijkt de dag tot we pizza’s bestellen en het weekend echt ten einde loopt. En wat denk je van smaak? Bij het eten van een bruine boterham met kroket en mosterd is het een vrije woensdagmiddag en zit ik als achtjarig meisje met mijn moeder aan de keukentafel. Hoewel ik van mening ben dat de smaak van de Morakroketten die in de jaren 80 per vier in een zakje zaten niet meer bestaat. En dat dat een gemiste kans is. Maar dat terzijde.

Herinneringen. Ze kunnen me verrassen en grijpen. Getriggerd door beelden, geur, smaak, geluid en gevoel nemen ze me mee op sleeptouw. Ik beleef ze opnieuw zonder mijn ogen te hoeven sluiten. Omgekeerd evenredig kan me hetzelfde gebeuren met dat wat nog gaat komen. Ik kan het al bijna aanraken, ver voordat het er is. Zo waarachtig is het plaatje dat ik voor me zie.

Een grote verbeeldingskracht heb ik al zolang ik me kan herinneren. Als tiener breng ik talloze avonden door op mijn kamer, waar ik me verlies in avonturen die ik zelf bedenk. Geleid door mijn fantasie en ontluikende grotemensenverlangens schrijf ik zonder woorden talloze scripts van films waarin ik de hoofdrol speel en die ik ook echt beleef. Hoewel er elke avond een nieuw verhaal ontstaat, tekent zich - dat zie ik nu - een rode draad af. In de verhalen speelt een jonge vrouw - ik dus - in eerste instantie een bijrol. Er heimelijk naar verlangend om te worden gezien, erkend en geliefd. Ze droomt ervan het middelpunt van alles te zijn maar berust zich in haar bijrol. Ze is niet ongelukkig en valt niet buiten de boot, ze leeft haar leven en doet haar ding. Maar haar talent dreigt onopgemerkt te blijven, tot de hoofdrolspeler - een bekende acteur, de leraar der leraren of die ene vriend van haar volwassen zus op wie ze heimelijk verliefd is - laat blijken dat hij het wel degelijk heeft gezien. Wie ze is en wat ze doet. Hij verkiest haar, zij is de uitverkorene. Hij geeft haar het podium dat ze verdient. “Nobody puts Baby in a corner.”

De opmerking van zintuigenman komt de afgelopen weken in volle glorie bij me terug. Want hij had gelijk. Ik kan niet anders dan de dingen zintuiglijk beleven. En zeker nu niet. Het lijkt wel alsof mijn opmerkzaamheid vertienvoudigd is, en alle prikkels extra duidelijk binnenkomen. De geur van de bloesemstruik, de smaak van pizza, de prachtige tekst en melodie van een nummer op de radio en die knuffel van de jongens in een tijd waarin aanraking schaars is. Alles raakt. Maar ook dat ene, wat ongrijpbare, zesde zintuig. Dat intuïtief de onderstroom opmerkt, patronen ziet in wat er zich afspeelt in onze wereld. 

Ik sta aan. En ook dat raakt me. 

Ik voel in alles dat er tijd is voor een nieuw verhaal. De oude verhalen klopten niet meer, maar we geloofden ze nog wel - bij gebrek aan een betere. Maar we ontdekken nu dat er ook andere verhalen zijn om te vertellen. We horen de stem van ons hart weer. In het vacuüm tussen oud en nieuw ontstaat ruimte om te bepalen welk verhaal we (willen) vertellen. Tijd en ruimte dus, om je échte, eigen verhaal te vertellen. Heerlijk!

“Neither revolution nor reformation can ultimately change a society, rather you must tell a more powerful tale. One so persuasive that it sweeps away the old myths and becomes the preferred story.”

- Ivan Illich

Het zijn de verlangens van De Magiër, die zich laten zien in het ont-dekken van innerlijke potentie, een intuïtieve, visionaire kracht en het waarmaken van dromen en het transformeren van werelden. We verlangen er bovendien naar om wat ons nu overkomt te reframen in iets kansrijks, iets positiefs. En dát kunnen magiërs als geen ander. 

Voor ondernemers is het niet onbelangrijk om te begrijpen hoe de coronacrisis verlangens triggert waarvan we soms niet wisten dat we ze hadden. Want dat gebeurt. Bij onszelf én bij onze klanten. Inzicht in die verlangens en waarom ze jou(w merk) juist nu aantrekkelijk maken, helpt je om in deze pittige tijden dapper, creatief en (veer)krachtig te zijn.

Je leest er alles over in het interactieve miniboek ‘Betekenisvol ondernemen in tijden van corona’. Ik schreef het, geïnspireerd door wat ik de afgelopen weken zag gebeuren. Het boek is gratis omdat ik wil dat zoveel mogelijk ondernemers het lezen. Je kunt het hier downloaden. 

Dan nog even over dat ‘aan staan’. Ik ken talloze magiërs die heel erg aan staan maar niet in staat zijn om dat nu (NU! NU! NU!) om te zetten in iets Groots en Meeslepend. Zij hebben last van Fear Of Missing Impact, FOMI in plaats van FOMO. Ik heb maar één boodschap… laat het los. Loslaten zorgt ervoor dat je kunt vastpakken. Vertragen dat je kunt versnellen. En klein is het nieuwe groots. Of zoals iemand me vanmiddag zei: deze tijd voelt als een cocon om in te groeien en straks uit te vliegen als vlinder. En zo is het. 

Ik wens je dat je deze bijzondere en gekke tijd kunt gebruiken om het geheim van jouw aantrekkingskracht te ontdekken. Als er een moment is waarop dat kan, is het wel nu. Want de crisis triggert óók opmerkzaamheid en bewustwording. Maak daar gebruik van!

Liefs, Francien